Kinderland

‘Als ik nu loop tussen de grijze huizen en het groene hek, dan denk ik dat ik vele wegen zag schoner dan deze. Ik mis er tegelijk het ruime van de landweg en het vertrouwelijk beslotene van stadsgrachten. Ik ben niet jong gebleven en de volle jaren hebben mij verwend. Maar zodra de herinnering komt en hare stem en haar beelden, dan weet ik weer hoe hier het pad was tussen mijn hart en dat van de wereld, hoe ik uit zijn gewemel het leven leerde en al mijn verlangens, dromen en vreugden in verscheidene gestalten en vormen daar kwamen en weder vergingen.’ Zo, vol weemoed, begint Aart van der Leeuw zijn boek Kinderland, dat hoe poëtisch en fantastisch ook geschreven, toch voor het grootste deel op de werkelijkheid van zijn eigen jeugd is gebaseerd. De lezer die deze gevoelige dichter en prozaïst, de neoromantische schrijver van Ik en mijn speelman en De kleine Rudolf, heeft leren waarderen en liefhebben, zal om de mens achter de schrijver te leren kennen, ook zijn Kinderland moeten binnengaan.